Sunday, June 15, 2008

A DAY OF MOURNING



Today is a day of mourning for me and my family. We lost one of our dearest grandfathers, Lolo Inong as we used to call him. He is the younger brother of my late grandmother with whom I grew up with. He has been battling for couple of years now with his prostate cancer. An hour ago I received a mail from one of his daughters that he already succumbed to death yesterday afternoon.

When I was growing up, I remember him as this stout lolo of us that would always bring us a lot of pasalubong everytime he visits our house as balikbayan from Guam. He never failed to visit us everytime he is in the Philippines. At that age , my sister and I were always excited whenever we hear that he is to visit our house; because that would mean, we will have new clothings, toys and chocolates. When my grandmother died, we seldom see him no more. More than a year ago, I got the chance to see him in the Philippines when I went back for Christmas vacation. At that time he was already undergoing treatment for his illness. Physically he emaciated a lot but his jovial character remained. He always has that one-liner that can make everyone smile and be entertained. It is very touching to see that despite some of his shortcomings in the past, his family had been there for him all the time throughout his battle with the Big C. I am sure wherevere he may be now, he is very happy to know that his loved ones had been there to support and love him up to the last minute of his life.

I will always remember you together with the memories of my childhood. May you rest in peace as you meet with your Creator. I pray for your soul and for your family left behind.

Wednesday, June 11, 2008

COPYCAT CRIME?



AKIHABARA RAMPAGE

Lunes na ng umaga ko nalaman sa balita ang pangyayaring ito. Nakakagulat sapagkat paminsanminsan ay nagagawi rin ako sa lugar na iyon upang magcanvass o kaya'y mamili ng mga piyesa ng computer. Sadyang napakaraming tao ang naglalakad sa lugar na iyon kung kayat di katakataka na nakapatay agad ng 7 at nakasugat ng 10 tao ang suspek sa isang iglap lamang. Medyo nakakapagtaka lang na nagawa pa nga nyang makapanaksak ng ganoong karaming tao na di agad namalayan ng iba pang nakapaligid doon. Dahil kung sa Pilipinas nangyari ito ay ewan ko kung maka 2 pa sya ng saksak dahil siguradong dudumugin na agad sya ng mga taumbayan. Kung di pa tinutukan ng baril ng pulis ay di pa titigil sa pananaksak ang suspek.

Ayon sa pulisya ay planado daw ang naging hakbang ng suspek mula sa pagkakarenta ng trak galing Shizuoka hanggang pagbyahe nito ng Akihabara. Ipinost pa nga raw ng suspek ang kanyang gagawin sa isang mobile blogging website sa internet.

Sa pangyayaring ito ay parang nabahiran na rin ang imahe ng Akihabara na mas kilala sa pagiging Electronics District sa Tokyo. Kahit papaano ay may maiiwang takot na rin sa mga tao na magpagalagala doon dahil baka maulit na naman ang walang saysay na pagpatay na ito.

Kung titignan natin ay parang kinokopya ang mga krimen na sunod-sunod na napapabalita. Nitong taon lang na ito kung ating matatandaan ay may nabalita na ring maramihang panananaksak sa isang shopping center sa Shinagawa at sa train station sa Iberaki. Kung nagiging uso kamakailan ang pagpapakamatay na gamit ang hydrogen sulfide, ito ba ang bagong trend naman na tinatahak ng mga Hapong galit sa mundo at sa sosyedad?