ang hirap talaga magisip ng para sa sarili . pero pag ibang tao ang may prublema ang dali magpayo ng kung anuanong bagay. dahil ba sa walang personal attachment ang mga desisyong binibitawan mo kapag nagpapayo ka lamang ? kaya hindi sumasagabal yung mga personal na isinasaalang alang mo .walang mga inhibitions ang nanaig sa pag iisip
ng mga solusyon sa prublema . kaya masarap talaga ang pakiramdam ng may bestfriend na syang sinasabihan ng mga prublema at matiyagang nagpapayo sa yo . dahil sila nakikita nila yung mga bagay na di mo nakikita sa sarili. nasa kanila yung tinatawag na "looking from the outside" advantage. pero paanong gagawin ko kung ngayong may prublema ako sa pagibig at ang tinuturing kong bestfriend ko ay siya ring girlfriend ko. kanino pa ko magsasabi ng prublema ko ? sino pa ang magpapayo sa kin ? ang hirap palang binubuhos ng sobra ang lahat sa pagibig. parang nawawala na ang pagkatao mo kapag nawala na rin ang iniibig mo. tama pala yung narinig ko sa kaibigan ko noon dapat ay nagtitira pa ng para sa sarili. pero ganoon talaga ayoko namang sisihin ang sarili ko. mabuti na siguro yung ibuhos ang lahat , tutal kung masasaktan naman sa huli natural lang naman yun e. bahagi ito ng umibig ang masaktan. para bang nagaaral magbisikleta o mangabayo, bahagi nito ang bumagsak sa simula . kaya bakit ba ko matatakot na masaktan? ang mahalaga ay naging tapat ako sa sarili ko .marami pang mga bagay bagay ang nasagi sa isip ko at dapat kong bigyan ng panahon para mapagisipan ng mabuti.
tumatakbo ang oras lumalakad ang panahon. hawak ko ang oras ko ngunit di ang panahon, ayokong dumating ang panahon na pati ang puso mo ay di ko na rin hawak. kailangang mag-esepesep!!!
No comments:
Post a Comment